مصطفی جهانمردی
متولد: ۱۳۳۶
شغل:دبیر بازنشسته از پا ننشسته
پدر دستم بگرفت و پا به پا برد تا شیوه کوه رفتن آموخت.
انگیزه کوهنوردی در کودکی با کوه رفتن همراه با پدر در من ایجاد شد.
اولین کوه را در ۱۰ سالگی همراه پدر که در نطنز مامور بود به کوه گنبد باز آنجا رفتم و یا در شهرضا ساعتهای ورزش مدرسه کیان که مارا دامنه کوه دامزاد میبردند . در جوانی همراه با بچههای محل و اقوام رفتن بیشتر به کوه دامزاد و گاهی سفیدی و شتری تقریبا کار روزانه مان بود.
همراهان:( شهید نصرالله جهانمردی وحاج سیف الله حیدرپور و حیدر حیدرپور و حاج علی شمسبگی آزاده ) بودند.
برای کوه خاصی هیچ وقت حرکت نکردم ولی در طول معلمیم و در روستاهایی که بودم مثل کهرویه و هونجان به کوه زیاد میرفتم همچنین مسافرتها اردوها عشق کوهنوردی داشتم و دارم ولی هرگز به فکر قله خاصی نیستم و نبودم اما برای بوسه زدن بر قامت آرامشبخش کوهستان هنوز همراه دوستان علاقه مند از جمله همیاران طبیعت شهرضا راهی کوه ها و طبیعت اطراف شهرضا می شوم.
مصطفی جهانمردی
متولد: ۱۳۳۶
شغل:دبیر بازنشسته از پا ننشسته
پدر دستم بگرفت و پا به پا برد تا شیوه کوه رفتن آموخت.
انگیزه کوهنوردی در کودکی با کوه رفتن همراه با پدر در من ایجاد شد.
اولین کوه را در ۱۰ سالگی همراه پدر که در نطنز مامور بود به کوه گنبد باز آنجا رفتم و یا در شهرضا ساعتهای ورزش مدرسه کیان که مارا دامنه کوه دامزاد میبردند . در جوانی همراه با بچههای محل و اقوام رفتن بیشتر به کوه دامزاد و گاهی سفیدی و شتری تقریبا کار روزانه مان بود.
همراهان:( شهید نصرالله جهانمردی وحاج سیف الله حیدرپور و حیدر حیدرپور و حاج علی شمسبگی آزاده ) بودند.
برای کوه خاصی هیچ وقت حرکت نکردم ولی در طول معلمیم و در روستاهایی که بودم مثل کهرویه و هونجان به کوه زیاد میرفتم همچنین مسافرتها اردوها عشق کوهنوردی داشتم و دارم ولی هرگز به فکر قله خاصی نیستم و نبودم اما برای بوسه زدن بر قامت آرامشبخش کوهستان هنوز همراه دوستان علاقه مند از جمله همیاران طبیعت شهرضا راهی کوه ها و طبیعت اطراف شهرضا می شوم.